نگاهی به بندر بوشهر ۱۳۲۰ خورشیدی

همانطور که می دانیم پس از روی کار آمدن دوره پهلوی عملا آن شکوه و رونق بندر بوشهر بواسطه نگاه رضاشاه به خوزستان به ویژه خرمشهر آن هم به دلایلی همچون راه آهن و نفت از بین رفت.
طبق گزارش اقتصادی اسفندماه ۱۳۲۰ ه.ش، نرخ واردات و صادرات آن هم با وقوع حادثه جنگ صدی پنجاه تنزل کرده است.
اما نسبت به بهمن ماه همان سال حقوق گمرکی دریافتی از کالاهای صادراتی و وارداتی دو برابر بوده است ( معادل ۶۴۸۹۰۴۴/۳۵)
اما جالب تر رونمایی از اقلامی است که آن زمان از بندر بوشهر صادر می شد و با چه کشورهایی :
کتیرا ( انگلستان، هندوستان و نیویورک)
روده گوسفند( نیویورک)
مغز بادام ( کویت)
انچوچک( عمان)
چوب شیرین ( هندوستان و آمریکا)
گل باغی( عمان)
گیاه های دارویی، پوست انار، پوست گردو و بلوط( هندوستان)
آنقوزه تلخ( نیویورک)
تنباکوی برگ( هندوستان)
پوست بز مودار و گوسفند، پشم شتر و کرک ( نیویورک)
کالای متفرقه دیگر ( عمان و کویت)

و اما واردات:
گندم ( هندوستان)
چای سیاه( ژاپن و هندوستان)
زردچوبه ( هندوستان)
برنج، عدس، آرد گندم. ماشین آلات، پارچه ( کشورهای بیگانه)
قند ( مصر)
شکر ( هندوستان و جاوه)

در پایان اما از وضعیت اسف بار بوشهر می گوید که به دلیل اینکه مقدار گندمی که از طرف دارایی اقتصادی به نانواخانه ها برای طبخ نان داده می شود هیچ وجه کافی نبوده و‌ روز به روز بر پریشانی و گرسنگی اهالی اضافه می گردد. کارخانه یخ و برق بوشهر نیز به علت بعضی نواقص از کار افتاده است.
وقتی به گزارش مهرماه ۱۳۲۰ نگاهی می اندازیم به واسطه بحران کنونی چندان کالایی وارد بوشهر نشده به جز مقداری ناچیز جوش شیرین و ادویه جان عطاری . و صادرات نیز تنها ۵۰۰ عدل مغز بادام و مقدار کمی میوه جات تازه و سبزیجات. به چه دلیل؟ به واسطه نبودن کشتی بازرگانی برای حمل کالاهای بازرگانان .
این نگاه به بندر بوشهر تا نیمه های ۴۵ خورشیدی ادامه دارد تا اینکه بالاخره با لایروبی کانال دسترسی، ساخت دو پست اسکله، بویه گذاری کانال که از آن پس ما به شکل امروزی کانال دسترسی بندر بوشهر داریم، موجب نگاهی دوباره به بندر بوشهر می شود. اما هیچ وقت دیگر آن رونق قبل از پهلوی را تجربه نکرد آن زمانی که به عنوان دروازه ایران بود.