نجات ۳۸ مسافر جزیره خارگ از خطر غرق شدن

آشنایی من با مجید به دانشگاه بر می گردد. هم خوابگاهی و دوستی صمیمی که چهار سال را در رشته مهندسی دریا خارک در کنار هم بودیم. ایشان اصالتا اهل تهران بود. پدر و مادرش سال ها در نیروی هوایی بوشهر مامور به خدمت بودند و به همین دلیل از نظر عاطفی و حس و حال خیلی به جنوبی ها نزدیک بود. جنوب را خیلی دوست داشت. پسری خونگرم و بسیار بامعرفت که از نظر هیکل نیز قد بلند و ورزشی داشت. معمولا رسم است که هر کس دستش از این دنیا کوتاه می شود از خوبی ها و فضایلش می گویند و می نویسند، اما مجید واقعا اهل نماز و روزه، اخلاق جوانمردانه و بسیار خانواده دوست بود. سال ها رفاقت با ایشان هیچگونه بدی ازش ندیدم و کاملا صاف و صادق و بی ریا بود. به همین دلیل همه دوستش داشتند.عمده خاطرات من با ایشان به دانشگاه بر می گردد. از آنجا که ورزشکار بود و در رشته های رزمی، فوتبال، بسکتبال و والیبال فعال بود، ما تیم هندبالی تشکیل داده بودیم و از ایشان در این تیم دعوت کردیم و با طیب خاطر پذیرفت. یادم میاد در مسابقات منطقه دو دانشگاه آزاد بوشهر شرکت کردیم و با اخلاق خوب و چهره موفق ورزشی ایشان، تیم ما جزو چهار تیم اول شد.دانشگاه که پایان یافت به همراه هم وارد ملی نفتکش شدیم و دوستی ها تداوم یافت. رفت و آمد خانوادگی هم با همدیگر داشتیم.هر وقت که به کشتی و دریا و آن حادثه فکر می کنم، خاطرات دانشگاه به ذهنم خطور می کند. به نجابت این پسر، به دختر کوچکش که الان باید کلاس اول یا دوم باشد؛ دختری که بسیار دوستش می داشت و برای مادر و این دختر یک زندگی آرامی را تشکیل داده بود. این اواخر خونه جدیدی خریده بود و خود را آماده جا به جایی به منزل نو کرده بود. قبل از سفر ناتمامش تهران که بود پیگیر نصب کابینت ،کمد و دکوراسیون خونه بود. خ, ...ادامه مطلب